Trail verkennen en relaxen in botanische tuin

Een tweede flinke trail buiten Kathmandu ben ik zondag gaan verkennen met Palsang.
Vanaf Dhulikhel via Namobuddha naar Panauti.

Het eerste (en laatste) deel van deze hele trip was voor mij het meest avontuurlijk: achter op de motor bij Palsang door de Nepalese verkeerschaos. Dat gaat nog wat sneller dan op de fiets, en bovendien zit ik dan niet zelf aan het stuur! Het was net een soort achtbaan ervaring; spannend en leuk, en een beetje gevaarlijk. Ik vond het zelf niet verantwoord om mijn camera uit m'n zak te halen en een filmpje te maken. Wie weet durf ik dat later nog wel eens.....
Dhulikhel ligt zo'n 30km van Kathmandu, en vanaf de hogere delen van het dorp heb je een schitterend uitzicht op een deel van de Himalaya:

We zouden een deels rennende, deels lopende verkenning doen van een rondje van ca. 20km. Dat betekende in praktijk: ik heb diverse stukken gerend; Palsang wandelde, behalve in sommige steile afdalingen: dan vloog hij als het ware naar beneden, zoals alleen Nepali dat kunnen! Daarbij vergeleken ben ik een stijve, voorzichtige houten klaas... 

Het blijkt een leuk rondje te zijn; eerst omhoog (Palsang nam de trap en is zeer actief zich voor de foto) :

Daarna genieten van prachtig uitzicht, en Nepali flat weer verder:

Intussen was het tijd voor de inwendige mens: 2 bordjes gebakken aardappelen (met veel pepers!) en gekookt ei, en nog een vol bord Chow Mein (is noedels met groenten); lekker, maar wel een beetje veel om daarna nog echt te gaan rennen.....:

Dus rustig verder wandelend naar het klooster van Namobuddha, wat daar prachtig ligt. Goed onderhouden, zeker als je dat vergelijkt met vele kloosters in Tibet......

Het is leuk denk ik om zo'n trailrun te kombineren met ook wat culturele aspecten, en de tijd te nemen om eens rond te kijken.

Hier de mooie toegangspoort, alleen al leuk om onderdoor te rennen:

Overzicht, met de gompa (tempel) van het klooster, het gebouw met mooie "gouden" daken:

Na het klooster is het pad heel steil en snel naar beneden, dus het duurde een tijdje voordat ik Palsang weer ingehaald had..... Nu door mooie akkervelden (werden voorbereid voor aardappels, en op sommige natte stukken groeit rijst) en door wat kleine gehuchten op weg naar Panauti:

Op nog zo'n 3km van Panauti kwam de bus langs, en vroeg Palsang wel heel enthousiast of we het laatste stukje met de bus zouden doen.... het was voorhem al een flnke tijd geleden dat hij zoveel achter elkaar gelopen had! 

Het hele rondje komt dan inderdaad op zo'n 20km uit; dat is veel voor een trekking dag, maar voor  hardlopen klinkt het niet extreem(voor ultralopers is het zelfs weinig!). Natuurlijk gaat het op en neer, en valt er onderweg veel te zien en te bekijken. Ook in het authentieke stadje Panauti, met veel mooie Hindoe tempels. Dat heb ik nu alleen van uit de bus gezien; ik ga er zeker een keer naar terug.

Heel anders was vandaag: na de yogales met een aantal dames op pad naar de botanische tuin in Godavari, in de Kathmandu vallei. Dat heeft een bepaalde vorm van luxe waar ik even aan moet wennen... Bijna koloniaal, want deze dames hebben allemaal thuis een didi (en soms nog meer inwonend personeel; dat heeft mijn huisbazin overigens ook!). Maar... ik heb me voorgenomen deze maanden alles wat op mijn pad komt zonder scepsis dankbaar te aanvaarden, en daar heb ik nog geen moment spijt van! 

Dus met de 4-wheeldrive van een van de dames naar de tuin gegaan, waar sommige kassen en delen van de tuin tijdelijk gesloten waren wegens banda (= staking, gebeurt op ieder moment wel ergens in Nepal; soms duurt het maar een uurtje, zoals vandaag in de tuin!).

We hebben er mooie planten, bomen en bloemen gezien, gepicknickt en ons eten gedeeld met zowel Nepalese (menselijke) bedelaars, als bedelaars van het ras hond.

Hier wat mooie plaatjes:

Deze zwarte dame voelde zich erg thuis bij ons (en ons lekkere eten!). Ik zag in haar onmiddellijk een reïncarnatie van mijn eerste hond Saar, waarna de discussie ontstond of een hond weer in een hond reïncarneert.......

Weekendje trailen enzo

Dit weekend was ik voor het eerst echt de stad eens uit, op zoek naar leuke routes om te rennen.
Dat was natuurlijk een heerlijke bezigheid, immers een van de redenen waarom ik hier heen wilde..
Inmiddels heb ik me ook ingeschreven voor de Annapurna 50, een trailrun in het Annapurna gebied, waarin we het Annapurna Basecamp (3680m) zullen passeren....
Maar nu eerst in de buurt van Kathmandu:
Zaterdag oochtend vroeg met Lula op stap richting Shivapuri Parc (daar schijnen er bij bestudering van de kaart wel meer van te zijn! Wij hebben de dichtsbijzijnde gevonden!).
Na zo'n 7km waren we echt de stad uit, en kwamen we bij de eerste ingang van het park, inklusief de bijbehorende checkpost met politie/militairen. Natuurlijk horen we toegang te betalen, maar deze heren wilden ook onze ID's zien. En die hadden we niet bij ons, en ook geen zin om er lang over te zeuren. Dus door op de gewone weg (voor de Nepal kenners: de Trisuli Road). Dat is ook al heel leuk, je loopt echt omhoog de vallei uit, en hebt een mooi zicht op de Kathmandu vallei:

Na een kilometer of 3 kwamen we bij een andere ingang, wederom inklusief checkpost. Op onze zelfde vraag om het park in te gaan kwam nu een heel ander antwoord: ja hoor, ga maar en pas op voor de tijgers! Jammer genoeg geen tijger gezien...

Maar nu waren we dus zelfs zonder enige betaling in hetzelfde mooie park. Slingerende wegen tussen de bomen, met soms flink stijgen en dalen, heerlijk! Dit zijn de mooie paden:

En hier met Lula:



Onderweg kwamen we wat mountainbikers tegen, en natuurlijk vele locals, op weg naar Kathmandu.

Na 1:45u zijn we omgedraaid, en op zoek gegaan naar een verdiende kop thee:

Bij thuiskomst stond de teller op 26km, in 3u gelopen. Helaas doet mijn Garmin connect stick het hier nog steeds niet goed, dus ik kan de routes na afloop niet bekijken (maar daarkomt vast nog een oplossing voor!)

Voordeel van zo'n vroege run is dat de dag nog lang niet ten einde was.

's middags dus tijd voor andere bezigheden: ik had met Nuri afgesproken om naar de huizen van Sathiko Sath te gaan. In deze huizen wonen kinderen van gidsen en dragers van HT Wandelreizen. Door sponsoring kan deze stichting kunnen nu inmiddels 52 kinderen in Kathmandu naar school en wonen ze daar in 2 huizen (aangezien hun ouders vaak ver weg van Kathmandu wonen). Zie voor hun website: www.sathikosath.nl

Maar voor we daar waren moesten we met de bus, vanaf Ratna Parak, een centraleplek in Kathmandu.

Normaliter is het daar al een drukte van belang, maar nuhelemaal, want er was een manifestatie gaande tegen geweld tegen vrouwen. Niet vreemd, gezien de Indiaase en Nepaleese kultuur als het gaat om de positie van vrouwen niet van elkaar verschillen! Het was een indrukwekkende manifestatie, georganiseerd door studenten, met diverse sprekers, muziek en een soort theater op het podium.

Na een flinke bustocht en wandeling bereikten we de 2 huizen, die vlak bij elkaar staan. Sathiko Sath is ooit begonnen met een huis, maar er zijn nu zoveel kinderen, dat er nu een jongens- en meisjeshuis zijn. 

In het jongenshuis is ook de gezamelijke keuken, en daar zijn de kinderen overdag ook allemaal. Tenminste: op de zaterdag, want dan is er geen school!  Het was erg leuk om deze huizen en de kinderen te zien. Natuurlijk veel spelen, buiten (voetballen op de lege maisvelden) en binnen (in de speelkamer wordt alleen Engels gepraat, dat hoort bij die kamer!). En dan die hele rij schoolschoenen, de rugzakjes etc. etc.

je krijgt zo een goede indruk van hoe het erin zo'n huis aan toegaat.

Hier een foto van het meisjeshuis:

En hier de speelkamer!

Wordt vervolgd, later meer over de trail van zondag......



 



Nieuwe hobbies

Zo'n nieuwe omgeving nodigt natuurlijk uit tot nieuwe activiteiten. Zo wie zo is alles wat ik normaal gewend ben te doen hier anders.
Hardlopen doe ik tot nu toe liefst 's ochtends heel vroeg, dan is het nog rustig, dus zonder al te veel uitlaatgassen! Wel donker, dus een hoofdlamp is handig!
Maar morgen zal ik dan een eerste keer buiten Kathmandu gaan rennen. Dat wordt veel meer op en neer, en lekker in de natuur. Ik kijk er al naar uit.... verslag volgt zeker later!
Wat er hier ook heel anders aan toegaat is het fietsen. Wie ervaringen in grote, aziatische steden heeft kan zich vast wel voorstellen hoe groot de verkeerschaos kan zijn..... Met name voor degenen die dat niet kennen hier een kleine, nog relatief overzichtelijke, indruk:

Gisteren had ik een afspraak in Patan, een ander deel van Kathmandu; dus een flink stukje fietsen, en dat was een zeer sportieve uitdaging! Zo is fietsen een heel nieuwe hobby, waarin je aardig wat uit de kast moet halen! Amsterdam en zelfs New York vallen hierbij in het niet! Wat heb je allemaal nodig?
Ogen en oren aan alle kanten; zeer behendig zijn, goed kunnen slalommen, niet te voorzichtig en niet te brutaal; goed weten wanneer je het beste kunt voorsorteren, en naast welke bus je het beste bescherming kan zoeken. En o ja, ze rijden hier links hoor! Al met al heb ik het helemaal gevonden in deze nieuwe hobby, het is een enorm leuk spelletje om met zomin mogelijk "strafpunten" door de hindernisbaan te komen...

Dan mijn andere nieuwe hobby: ik heb vanochtend een eerste yogales gehad. Heb de wens al vaker gehad dit eens te gaan doen, naast al die lichamelijke inspanning van rennen en fietsen is deze heel andere vorm van lichamelijke activiteit goed voor de nodige balans. De les van vanochtend past er heel goed bij; veel en rustige oefeningen/poses, met veel aandacht voor een juiste uitvoering. Al die vaak samengetrokken renspieren zijn weer flink gerekt! Dat zal mijn houding zeker ten goede komen, waar je als hardloper ook voordeel van hebt. Ik ga ter orientering een aantal lessen van verschillende soorten yoga uitproberen, dan kan ik daarna kiezen wat me het beste past.

Verder nog een bezigheid, niet echt een hobby en normaliter vind ik er weinig aan: boodschappen doen. Maar ook dat is hier weer een hele belevenis. Als die andere produkten, niet alleen het eten, maar ook gebuiksartikelen, schoonmaakartikelen, apparaten, servies etc. etc. Allemaal heel erg eigen Nepalees.
Vandaag was ik in de grootste supermarkt/warenhuis in de buurt, Bhat Bhateni. Daar hebben ze echt alles, en dan ook nog in enorm veel variatie. Wat denk je van honderden soorten chocoladewafeltjes?
Maar echt mooi vond ik de stoffenafdeling, hierin zie je Nepal van de meest fleurige kant. Met name vrouwen die hier prachtige stoffen uitzoeken voor sari's en andere gewaden. En ook hier weer die enorme keus en diversiteit:

Ondertussen ben ik wat lijntjes aan het uitleggen (en dat gaat niet heel erg snel...); bijvoorbeeld om en of ander te gaan doen bij de Blue Diamond Society. Ik ben er 2 keer op bezoek geweest, en dat is op zich al leuk. In Nepal is deze week net oficieel gemaakt dat er voor de burgelijke stand een derde optie is, naast man of vrouw. BDS heeft zich hier altijd heel erg sterk voor gemaakt, dus dat is nu een mooie kroon op al het werk. Zie bijgaand krante artikel:
http://www.thehimalayantimes.com/fullNews.php?headline=Third+gender+to+be+issued+citizenship&NewsID=362992

Momenteel zijn veel mensen van BDS naar een conferentie in Bangkok. Daarna zullen we eens kijken waar ik met mijn ervaring enzo aan kan meewerken.

Dat geldt ook een beetje voor een ander kontakt wat ik inmiddels gelegd heb (de afspraak in Patan): dit was een bedrijfje wat aan duurzame technologie doet, in dit geval gericht op regenwater opvang en zuivering/filtratie. Dit wordt in Nepal, en zeker in Kathmandu veel te weinig benut en zelfs volledig verspild. Terwijl er regelmatig een groot water tekort is, zeker in Kathmandu.

Uit dit eerst kontakt gaat zeker meer volgen, dan kan ik toch ook een beetje m'n technische kriebels kwijt!



En dan nu... de eerste foto's!

Allereerst wat plaatjes van mijn prachtige appartement:

allereerst een heerlijk terras! Zoals jullie kunnen zien schijnt de zon in Kathmandu. Het is nog wel fris: overdag in de zon zo'n 16 graden, maar in de schaduw veel kouder, en 's nachts rond het vriespunt

De huiskamer overdag, lekker licht dus!

en de andere kant van de huiskamer

En zo ziet de Lazimpath er nu uit: de straat wordt verbreed; dat kan betekenen dat gebouwen een stuk afgebroken moeten worden. Meestal gaat het dan om indertijd illegaal, te dicht bij de weg neergezette "bouwsels". Er moet dan ook een heel nieuwe gevel neergezet worden.




         Steigerbouw op z'n
         Nepalees...

Inburgeren

Inmiddels de tweede volle dag in KTM: samengevat voel ik me al behoorlijk thuis!
De reis erheen verliep voorspoedig: geen oponthoud, geen gemiste aansluitingen, zelf een heerlijke slaapstoel op Doha airport en in KTM vond ik al snel mijn plunjebaal op de transportband, dus ook die had eenzelfde route belopen!
Opgehaald en naar het appartement gebracht door Palsang, wat een luxe!
En dan het appartement zelf: nog groter en mooier dan ik vanuit de foto's verwacht had.
Daar geniet ik dan ook enorm van! Het is een appartement op de begane grond, met terras en zicht op de tuin van de huisbazin. Het huis ligt in de wijk Lazimpat, een van de gegoede wijken van KTM met veel ambassades en ook de minister president woont er!
Een eigen huis betekent ook een heel andere manier van in Nepal zijn. Ook al ben ik een redelijk ervaren Nepal ganger, ik kom nu in aanraking met heel andere zaken.
Zoals het geheel van stroom en water. In heel Kathmandu is aan beide voorzieningen een gebrek en zijn dan ook op bepaalde wijze gerantsoeneerd.
Stroom is er per dag meer niet dan wel, en wordt in een schema per wijk op bepaalde tijdstippen wel en niet verleend  ("load-shedding").... Dat kun je allemaal in een schema vinden, maar ook dat schema verandert voor je er erg in hebt... Op 19 januari ging er een nieuw schema in, en ik hield nog rekening met het schema van 26 december..Maar dat went snel.
En dan heb ik ook nog de luxe van een zgn. inverter, een grote accu die stroom genereert als het net daar niet in voorziet, en opgeladen wordt als er wel stroom is (dat opladen ging ook even mis, maar zo raak ik tenminste goed thuis hier!). Op deze inverter kan ik dan een paar lampen en zelfs de computer benutten. ik realiseer me heel goed hoe luxe dit is, allen rijkere Nepali kunnen zich zoiets veroorloven. Dus voor de meesten betekent de load-shedding: duisternis en geen apparaten etc.
Water is ook schaars; in deze periode van het jaar regent het niet vaak meer, en dat duurt nog wel wat maanden. Het huis hier beschikt over een grote eigen watertank, maar die moet in deze tijd gevuld worden vanuit een water wagen. Dat gebeurde dus vanochtend om 6 uur: de toegang tot de tank en de waterpomp zitten naast mijn slaapkamer, dus ik werd wakker met eerst een volkomen vraagteken: wat is hier aan de hand? Eerst veel en hard gerammel aan de stalen poort van het huis (geen bel!) en heel veel Nepalees geschreeuw, wat ons vaak als grote paniek in de oren klinkt. Dan het geluid van een grote wagen die de poort binnen rijdt en kennelijk naast het huis parkeert. Weer veel geschreeuw (wie is er vermoord denk je dan!) en ik hier iets zwaars langs mijn slaapkamerraam gesleept worden (ja, zie je wel, een lijk in een tapijt!). Maar dan hoor ik het water de tank in stromen; ja natuurlijk, de waterwagen!
En ik wilde toch vroeg opstaan om mijn eerste rondje in de buurt te gaan rennen; en hier rennen betekent voor mij dat ik hier echt aangekomen ben! Het was nog redelijk vroeg (rond 7u) en toch al veel volk op straat. de zon klom over de heuvels heen, en alles voelt en ruikt dan nog redelijk fris. Ik ben de buurt rondgegaan en ben meer dan verwacht hardlopers tegen gekomen! Enkele Nepali, enkele niet-Nepali, en zelfs een heel regiment van de politie: zij liepen met zeker 200 aan de overkant van de Lazimpat (niet alleen de naam van de wijk, maar ook van de hoofdstraat er doorheen). Wat een stof zo'n groep veroorzaakt! ik was blij dat ik aan de overkant rende!
Morgenochtend om 6:00u heb ik een eerste hardloop date: met Lula, een Engelse die ook voor de Annapurna 50 aan het trainen is.
Qua harlopen heb ik inmiddels ook een eerste orientatie met Palsang gedaan, om te bekijken of en hoe we wat trails in het gebied Timal kunnen uitzetten. 
Verder heb ik nog meerdere activiteiten ondernomen die bij de inburgering horen: me bij de lokale kruidenier om de hoek melden, fietsen (links!), naar de bank om een rekening te openen, en heb zelfs al een eerste keer bezoek gehad hier! 
Plannen voor de rest van de week zijn er legio: ik ga zo bij de Blue Diamond Society langs, wil me opgeven voor yoga, wil alle mooie hardlooprondjes van Lula horen, naar het consulaat, en vast zaterdag met meerdere runners een mooie trail doen, zondag wellicht een verkenningsloop in Timal..
En ook ga ik uitzoeken hoe ik nu toch die foto's op deze blog kan uploaden, want dat lukt me toch maar niet. Er is zo'n mooie knop voor "afbeelding invoegen" maar geen van alle keuzes laat me de foto's die ik hier al op de PC heb gezet uploaden. Heeft iemand een tip voor me? Dan beloof ik jullie volgende keer wat mooie plaatjes!

Volop in voorbereiding

Dag allemaal!
Eindelijk dan een eerste aanzet van deze blog.
Het is een van de zaken die ik een beetje op de rails wil hebben voordat ik vertrek naar Nepal.

Voor wie het nog niet weet: ik vertrek 19 januari naar Kathmandu, om 5 maanden in Nepal te zijn.
De eerste 5 maanden van mijn groot verlof!
Uitvalsbasis zal een appartment in Kathmandu zijn.
Er zijn vele plannen, maar nog lang niet allemaal konkreet. Denk bijvoorbeeld aan: rennen, trailrunnen, wandelen, mensen opzoeken, meewerken in diverse projekten, luieren, lezen, etc.; maar vooral: genieten!

Om ook alvast even met foto's te oefenen sluit ik hier een plaatjes bij van het resultaat van mijn laatste grotere trail avontuur: Olne-Spa-Olne, op 25 november in de Ardennen: