Klaar voor Everest

Vandaag was de briefing voor de Everest Marathon. In het sjieke Shanker Hotel (ook in Lazimpat, op slechts 5 minuten van mijn huis), waar ook de meeste buitenlandse deelnemers logeren.
Samen met Tanja ging ik er heen, al vroeg, want de briefing zou om 8:30u zijn....
Toch niet, het was inmiddels 10u geworden!
Dus was er mooi tijd om even wat foto's te maken:

Daarna even snel Thamel in, om wat laatste mueslirepen te kopen, en waar we in grote drukte terecht kwamen: er werd nog volop brand geblust, die de avond daarvoor ontstaan was in Pelgrims. Voor de meeste Nepalgangers een bekende plek: Pelgrims is een goede boekhandel annex restaurant. Waarschijnlijk is de brand in de keuken ontstaan, en zijn er diverse gasflessen de lucht in gegaan.

Later in de middag werd en nog steeds druk gewerkt door de brandweer......

Maar om een uur of 10 (wat later dus) was er inderdaad een grote bijeenkomst, met weinig praktische info, en des te meer bobo's (van diverse ambassades!). Gelukkig ook een groepsindeling, uitdelen van t-shirts, en het maken van foto's voor in de lokale kranten. De groep van zo'n 115 buitenlandse deelnemers is in 4-en verdeeld. Mijn groep C is een mix van Duitsers en Nederlanders, en we gaan kamperen, dus niet in lodges.

Hier de 4 Nederlanders (er is nog een 5e, maar die kwamen we later pas tegen, en er is nog een groep van zo'n 20 Nederlanders die op eigen gelegenheid de trek doet):

En hier dan de hele groep:

Later in de middag konden we ook nog de speciale plunjebaal ophalen. Die vind ik schitterend:

Inmiddels is alles ingepakt, en heb ik me keurig aan het maximale aantal kilo's gehouden.

In totaal ben ik zo'n 2 weken onderweg: vanaf morgen, 18 mei een trekking naar het Everest Base Camp.

Daar doen we 11 dagen over, en op 29 mei is de marathon naar beneden, tot in Namche Bazar.

Alle details zijn te vinden op de website: www.everestmarathon.com

Het is wel weer even omschakelen, maar ik heb er erg veel zin in! Vandaag was een beetje drukke dag, met die briefing, afscheid nemen van Sunita (die op 20 mei vertrekt om als au pair te gaan werken in Denemarken), nog even thee drinken met Lizzy (die na een geslaagde Mustang Trail Race helaas op de 24 uur in Steenbergen na 11 uur moest uitstappen) en ook nog lekker uit eten geweest met Tanja, die ik vanaf morgen weer een maand moet missen......

Maar we kunnen terugkijken op 2 heerlijke maanden samen.

Van onze Mardi Himal tocht zal ik zeker nog heel wat foto's en verdere verhalen op de blog zetten; maar dat pas na Everest........

Helaas zijn de weersvooruitzichten niet zo gunstig: een en al regen! Maar ik blijf optimistisch; de ervaring leert dat het meestal in de ochtend droog is, en pas later op de dag gaat regenen. We zullen het zien, ik ben er op voorbereid!

Op 1 juni zijn we weer terug in KTM.



Weer even de hoogte in en al weer terug!

Wat hier nu eerst onder staat had ik al op 6 mei geschreven, maar helaas was het niet mogelijk het te publiceren.... Internet lag er toen in KTM uit bij mij, en later in Pokhara lukt het ook niet meer! Dus nu even een oud stukje:

Later vandaag (het is nu maandag 6 mei) vertrekken Tanja en ik naar Pokhara, om vandaar uit op dinsdag te vertrekken naar het gebied van de Mardi Himal.
De Mardi Himal is een klein bergje (5553m) in het Annapurna gebied. We trekken door onbewoond gebied tot aan het basiskamp, op ca. 4500m. Het is een weinig bezocht gebied, dus niet toeristisch en lekker rustig!
We gaan met 3sisters Adventure Trekking ( www.3sistersadventuretrek.com ) , een trekkingorganisatie door 3 zussen opgericht is, en tot doel heeft om Nepalese vrouwen een sterkere positie te laten opbouwen. Onder andere door het bieden van scholing en opleiding aan jonge meiden, en het bieden van werk in de organisatie zelf (zowel in het guesthouse als in het begeleiden van trekkings etc.).
Het lijkt me heerlijk de drukte van de stad weer even achter ons te kunnen laten; het is inmiddels echt zomer, dus temperaturen rond de 27 tot 30 graden zijn heel gewoon. Helaas wordt er de komende dagen wel regen en onweer verwacht, zeker in de buurt van Pokhara....... dat wordt dus de regenkleding steeds paraat hebben!
De afgelopen dagen Kathmandu waren wel weer fijn, een beetje rommelen, zorgen dat alle juiste kleding gewassen is

Dat was dus nog voor ons vertrek naar Pokhara en de hele trekking naar het Mardi Himal base camp.
Inmiddels zijn we weer terug, helemaal gezond en wel, en hebben een prachtige trek achter de rug.
Het was zowel een heel mooie trek,  waarin we prachtige bergen van zeer dichtbij hebben gezien: de Macchepucchare, de Mardi Himal, diverse Annapurna's, en nog vele anderen. Maar het was ook een zeer goede keus om met 3sisters te gaan, en eens mee te maken dat het ontzettend goed en leuk is om (in ons geval 2: Mira en Chitra) Nepalese vrouwen in de crew te hebben, en zeker als (assistent, want ze zijn in opleiding) gidsen.
De 8 dagen trek zijn vanochtend qua wandelen afgesloten, en vanavond hebben we nog een gezellige avond met de hele crew, in het 3sisters guesthouse. Natuurlijk ontbreekt dal bath daar niet bij!
Qua trekking was het duidelijk stukken minder zwaar dan Dhaulagiri, maar dat was ook de bedoeling.... De eerste dagen liepen we met name door bos, en was het weer niet echt zonnig! Veel damp en mist tussen de bomen, dat maakte het wel erg mystrieus.... de bloedzuigers zijn dan helemaal in hun sas, en wij hadden een flinke klus aan het vrij blijven van bloedzuigers. Maar tegen een mengsel van zout en tabak kunnen ze niet, en dit hadden we, in een stuk katoen aan een stok gebonden, bij ons.
Ondanks de mist en damp was het tijdens het lopen steeds nog droog, en kwam de regen pas toen de tenten van het kamp al stonden. Narmate we hoger kwamen werd het weer iets beter. Zodat we op de hoogste dag, van high camp naar het Mardi Himal Basecamp (rond 4000m), de mooiste uitzichten hadden! Dat was echt een kadootje! Ook de dagen erna (en vanochtend nog!)  hebben we flink kunnen genieten van de moie uitzichten.
Op een later tijdstip zal ik nog wat uitgebreider verslag doen, als ik de foto's heb gedownload. Dat zal dus zeker pas in Kathmandu zijn, en hoogst waarschijnlijk pas na mijn volgende trip: naar het Everest gebied, om daar ook op 29 mei de Everest Marathon te gaan lopen. Daaraan voorafgaand is (voor de buitenlanders verplichte) trekking, die op 18 mei start met de vlucht naar Lukla.
Vandaag en morgen zijn Tanja en ik nog in Pokhara en op 16 mei bussen we weer terug naar KTM. Dan heb ik voor 18 mei in Kathmandu niet heel erg veel tijd, maar ik zal zeker voor vertek nog even iets laten weten.

Koninginnedag en nogmaals Bhaktapur

Na vertrek van alle vriendinnen zijn Tanja en ik weer "alleen" in Kathmandu. Maar natuurlijk zijn we zeker niet de enige Nederlanders, dan mag duidelijk zijn. We hebben er afgelopen dinsdag een heleboel mogen ontmoeten, tijdens de door het Nederlandse Consulaat georganiseerde (laatste!) Koninginnedag. Een aantal van die Nederlanders kenden we al, zoals Joyce, van het kindertehuis in Bhaktapur.
Traditiegetrouw vindt deze viering, met vrijmarkt, stroopwafels, oranje bitter etc. plaats in de tuin van het Summit Hotel.
Ook deze keer, en dan nu natuurlijk met een speciaal tintje wegens de troonswisseling. De hele NOS uitzending zou via Youtube op groot scherm live te volgen zijn.
Al lang van te voren had ik me bedacht dat ik zeker naar die viering toe zou gaan, mocht ik op die dag toevallig in Kathmandu zijn. Zoiets unieks wilde ik niet missen, en zo ging het dus ook!
Bij onze aankomst was alles nog vrij braaf en rustig, met veel stalletjes in de tuin: soms echte vrijmarkt, met allerlei 2e hands spullen, soms ook gewone verkoop van Nepalese kleding, maar ook versgebakken appeltaart en bitterballen. Ook vele flessen oranjebitter en rood-wit-blauwe vlaggen:

Inmiddels was de uitzending begonnen met de eindeloze voorbeschouwingen. Maar ook toen al zat er heel wat publiek te kijken:

Ook wij waren toen aangeschoven, en konden wat mooie live momenten meemaken. Maar zoals vaak met dit soort verbindingen, en zeker live uitzendingen via Youtube, ging er juist op de meest belangrijke momenten net weer iets mis! Dus bijvoorbeeld bij het tekenen van de "overdracht"... die hebben we niet gezien! En net op het moment dat de 3 prinsesjes in de gele jurkjes het balkon opkwamen viel het beeld stil.... En later in de middag, bij de speciale zitting der Staten Generaal: ook daar viel het beeld net weer stil toen de formaliteiten plaats moesten vinden.

Maar daardoor lieten wij ons niet in te feestvreugde tekort doen:

Kari, van het consulaat, ging zelf veelvuldig met de oranjebitters rond:

Mede door deze versnaperingen zat de sfeer er goed in, en werden met name alle aanwezige Nederlanders steeds vrolijker en vrijmoediger. Buiten was het, anders dan in Nederland, zo'n 30 graden, en de pool van het Summit hotel werd al snel gebruikt om pootje in te baden.

Het duurde echter niet lang, of de eerste echte plons was een feit, en toen was het hek van de dam:

Later in de middag zaten we dus weer druipend naar het vervolg van de festiviteiten in Amsterdam te kijken!

Nog tot laat in de avond duurde het feestje in het Summit voort. De andere gasten van het hotel hebben zich flink verbaasd over al dat rare oranje gedoe, maar voor ons was het erg leuk!



Na de geslaagde Koninginnedag zijn Tanja en ik op 1 mei op de fiets gestapt richting Bhaktapur. Ook Tanja wilde graag het kindertehuis (en Bhaktapur zelf weer) eens zien, en wel eens 2 nachtjes in het Guesthouse verblijven. We hebben een flinke omweg genomen, om wat meer van de mooie Kathmandu vallei te zien. 

Eerst het drukke, stoffige, stinkende Kathmandu uit, dat is al een hele opgave! Gelukkig waren we daarna aan de oostkant van Kathmandu in een rustiger deel, achter het vliegveld langs. Met mooi uitzicht op de grote Stupa in Boudha (dat klein puntje in de verte!):

Het was zinderend warm, en het eerste deel van de tocht was vrij open, dus brandende zon!

Veel landbouw in het gebied van de Kathmandu vallei:

Uiteindelijk zijn door het bos van Telkot, erg steil naar een pas geklommen (dus duwen!) waar we al eens eerder (na het tripje naar Nagarkot) geweest waren. Daarboven zit een leuk teashopje, waar we van een verdiende Nepali milktea genoten hebben. Onderstussen beziggehouden door een lokale (nep?) officier van het leger, die zijn gebrekkige Engels kennelijk met ons wilde testen.... Dat bleef dus een vaag verhaal met eindeloos veel herhalingen!

Na de thee was het vrijwel alleen maar afdalen naar Bhaktapur, wat erg welkom was na het klimmen. Onderweg talloze builoften gezien en gehoord; kennelijk weer een zeer gunstige dag om te trouwen.

In Bhaktapur was het heerlijk aankomen in het Guesthouse Heart of Bhaktapur:

Uitzicht vanaf het dakterras:

En wij 2-en op het dakterras:

De volgende dag hebben we eerst op ons gemak een hele ronde door Bhaktapur gemaakt; van alles bekeken en gezien. Er zijn prachtige pleinen, zoals het Taumadhiplein, waar het guesthouse net achter ligt, met eeuwenoude tempels en gebouwen. Het de grootste tempel op het Taumadhiplein, de Nyatapola Temple:

Tijdens het nieuwjaarsfeest (dat was half april in onze maandtelling) worden twee "mobiele tempels" door Bhaktapur heen getrokken. Een van deze 2 staat op het Taumadhiplein:

Tanja en ik bovenop de grote Nyatapola tempel:

En veel mooi houtsnijwerk, waar je maar kijken kan:

Zo slenterend door de stad komen we bij een ander groot plein: het Dattatraya plein. Hier werd het allerlaatste water uit een put naar boven gehaald (de droge tijd is echt aangebroken!):

Onder het genot van een drankje in een tentje aan dit plein hebben we eens heerlijk van alles voorbij zien komen....:

Veel bezoek in en rond de Bhimsen tempel:

Het vervangen van de (spaar!)lamp in een van de masten op het plein:

Kleurrijke verkoopwaar:

We vervolgen onze zwerftocht door Bhaktapur, en het leukste zijn de kruip-door-sluip-door weggetjes, poortjes erc. Je komt dan op de mooiste en rustigste stukjes. Zoals hier, waar 3 vrouwen aan het spinnen zijn, aan een prachtig pleintje met heel mooie kleine tempels:

En natuurlijk moesten we ook nog even over het pottenbakkersplein heenlopen, daar staat Bhaktapur ook om bekend:

Later in de middag zijn we door Joyce rondgeleid in een van de twee kindertehuizen (voor lichameljk gehadicapte kinderen), Swarga 2, wat in hetzelfde gebouw huist als het guesthouse. Het was fantastisch om te zien hoe de 15 kinderen daar wonen en leven. De meesten gaan overdag naar school, maar er zijn er ook die in het tehuis blijven, en daar in de dagopvang zijn. De kinderen verschillen qua leeftijd, qua handicap etc., en er is een enorme saamhorigheid. De "betere" kinderen nemen bepaalde taken op zicht die anderen niet aankunnen. Wat mij vooral zo opviel is de enorme gedrevenheid van de kinderen om zelf alles uit de kast te halen om de doen wat ze kunnen. Wat een doorzetters en vastbijters. Een van de kinderen, Bisan, zagen we eerder op de dag al het laatste eind van school naar het tehuis zelf lopen, met al zijn spastische ledematen. En na de thee heeft hij ook nog ruim een uur in een driewieler (met zogenaamde koffiemolen aandrijving) getraind:

En dit is maar een van de kinderen, die stuk voor stuk allemaal op weg zijn naar een steeds zelfstandiger leven. Het is een heel mooie plek, en daarom hier nog maar even de website van het guesthouse, waar je ook info over de 2 kindertehuizen kan vinden:

www.heartofbhaktapur.com.np

Ter afsluiting nog een prachtige zonsondergang, vanaf het dakterras van het guesthouse:

Vanochtend zijn we weer teruggefietst naar Kathmandu. Het is nog steeds flink warm, en we kijken stiekum al weer uit naar wat hoger gelegen oorden..... Die plannen zijn er zeker: we vertrekken aanstaande maandag weer naar Pokhara, en gaan van daaruit met de 3Sisters een 8-daagse trekking maken, in het Annapurna gebied. Hierover later nog meer details, in de volgende blog.